Wat een gevecht en een uitdaging kan het voor je zijn. Om niet toe te geven en zeker niet op te willen geven. Iedere dag opnieuw. Je ben niet toevallig op dit moment hier gekomen. Speciaal voor jou is het volgende gedicht geschreven omdat ik je echt begrijp en je graag even een steuntje in de rug geef.
Je bent niet zwak
omdat je verdrietig bent
Je bent niet zwak
Omdat je verdrietig bent
Je bent niet moe
Omdat je opgeeft
Je bent
Keer op keer
Steeds weer
Een stukje over jouw grens gegaan
Zonder dat je het direct in de gaten had
Maar als je dit maanden doet
Geeft je lichaam kleine signalen
Negeer je die per ongeluk toch
Dan zegt het lichaam:
“Nu is het genoeg, nu ga je plat.”
Gepaard met spierpijn
Piekeren
En tranen van verdriet
Had je niet zo in de gaten
Automatisme is iets wat je zelf niet direct ziet
Maar nu is het tijd
Om eerst even echt helemaal niets te doen
Uitrusten
Eerst even jij
Als allerbelangrijkste
Op weg naar herstel
Vertraging
En daarna hulp
Voor ontknoping en verheldering
Dan kom je er wel
Heel veel liefs
Patricia